Gülpınar Çanakkale arasında

Fotograflar çok net ve güzel olmasa da yinede bazılarını buraya ekliyorum.
İlk fotograf iskelede bıraktığımız Bozcaadayı gösteriyor. Daha önceleri çocuklar küçükken ve Anke hanımın yaz kampına giderlerken 3-5 kere gitmiştik.

Bu yolun bizi en çok düşündüren bölümü Babakale Çanakkale arası idi. Çünkü bu arada sürekli kuzey rüzgarları eser ve yokuş yukarı çıkmak gibi olur seyir. Pek çok arkadaşımdan ve bu işlerin üstadlarından bu yolun zorluğunu duymuş ve okumuş olduğum için. Biraz daha dikkatli ve tırsak bir şekilde belirledim yola çıkış gününü ve zamanını.

Havayı da çok güzel bulunca aman yol alalım Çanakkaleye kadar gidelim diyerek Bozcaadayı bu seferlik pas geçtik ve yola devam kararı aldık.
İkinci fotografta Geyikliyi geçer geçmez çimento fabrikasının arkasındaki rüzgar değirmenlerini uzaktan da olsa fotografladık.


Üçüncü fotograf tabiiki boğaz girişinde kalan ve uzaktan fotograflamak zorunda kaldığımız şehitler abidesi. Buralardan geçerken düşünüp duygulanmamak elde değil.


Anadolunun , Rumelinin, ve çook uzak diyarların genç yaşlı, zengin fakir, cahil tahsilli, yüzbinlerce insanı buralarca amansızca çarpışıp şehid olmuş ,yaralanmış , acı çekmiş.
Nedenlerini, niçinlerini, sonuçlarını düşündükdükce, bilinen öyküleri ve tarihi hatırladıkca acıyı hissetmemek mümkün değil.

Ayşe dualar okudu ruhlarına yolladı.
Hepsini minnet ve saygı ile andık.

Sonradan anlattığına göre, onbinlercesini bildik perişan kıyafetleri , çökmüş avurtları , gururlu bakışları ile silahlarına dayanarak yamaçlarda diz çökmüş ve bizi izler şekilde tahayyül etmiş oralardan geçerken.

Onlar ve onlar gibi olan ve ölen ve yaralanan ve acı çeken dedelerimizin, ninelerimizin, atalarımızın sayesinde küçücük teknemizin tepesinde bayrağımızı gururla taşıyıp denizlerimizde özgürce gezebiliyoruz.

Ruhları şad olsun.